Prijzen Voor Meerdere Huisjes: De Wiskunde Die Je Waarschijnlijk Verkeerd Doet

Je runt een vakantiehuispark met vijftig units. Eén huisje is honderd euro per nacht. Een familie boekt twee huisjes. Je rekent tweehonderd euro. Het is eenvoudige wiskunde. Eén plus eén is twee. Klaar.

Behalve dat kosten niet zo werken, en het kost je geld.

De verborgen economie van meerdere huisjes

Als een familie één huisje boekt, gebeuren bepaalde dingen. Je verwerkt één boeking. Je stuurt één welkomstmail. Één gast vraagt naar het wifi-wachtwoord. Eén annulering treft je. De schoonmaak gebeurt één keer. De betaling wordt één keer verwerkt.

Als dezelfde familie twee huisjes in hetzelfde park boekt, verdubbelen deze dingen niet. Dat is het gedeelte dat de meeste parken missen.

Je verwerkt in principe nog steeds één boeking (ze betalen als groep). Eén gast contacteert je (ze gaan allemaal via dezelfde persoon). De schoonmaak is efficiënter per huisje als je er twee tegelijk doet; het is niet dubbel werk. Je verwerkt één betaling (niet twee). Eén gesprek gebeurt over aanpassingen.

Maar je rekent alsof alles verdubbeld is. Dat laat je geld op tafel achter.

Stel dat schoonmaak je grootste variabele kostpost is. Eén huisje duurt twee uur á twintig euro per uur, dus veertig euro per beurt. Twee huisjes tegelijk duren niet vier uur. Misschien drie, misschien iets meer. Je bespaart geen veertig euro, maar je geeft ook geen tachtig uit. Je geeft misschien vijfenzestig uit. Maar je rekent alsof je tachtig hebt uitgegeven.

Hetzelfde met administratieve overhead. Eén contactpersoon van de familie betekent één e-mailketen, één telefoongesprek, één set vragen. Je beheert geen twee afzonderlijke communicatiepaden. Maar als je twee huisjes prijst alsof je twee afzonderlijke gasten beheert, bereken je te veel.

En dan is er nog het concurrentieaspect. Een familie die twee huisjes bekijkt, ziet je prijzen en denkt “dat is de volledige prijs zonder volumekorting.” Ze winkelen rond, vinden iemand die 10% korting biedt voor meerdere huisjes, en boeken daar. Je verdient de tweehonderd euro niet. Je verdient nul euro.

De echte kostenstructuur

Voordat je iets verandert, moet je werkelijk je kosten kennen. Niet gokken. Echte kosten.

Wat zijn de werkelijke variabele kosten van het schoonmaken van een tweede huisje als je al een eerste schoonmaakt? Welk extra arbeidswerk gebeurt buiten het eerste huisje? Welk materiaal wordt gebruikt? Nutsvoorzieningen? Welke overhead schalen werkelijk mee met units?

Je vaste kosten—marketing, software, de computers in receptie, je jaarlijkse boekhoudkosten—die schalen niet mee met één extra huisje of twee extra huisjes. Ze zijn gewoon daar.

Zodra je dat voor je werkelijke bedrijf in kaart hebt gebracht, zul je zien dat de incrementele kosten van een tweede huisje aanzienlijk minder zijn dan de kosten van het eerste huisje. Het zou 60% van de kosten van het eerste huisje kunnen zijn. Of 70%. Hangt af van je bedrijf. Maar het is niet 100%.

Dat is belangrijk. Want als je werkelijke incrementele kosten voor huisje twee zeventig euro zijn maar je honderd berekent, laat je niet alleen dertig euro op tafel liggen—je verliest vaak de hele boeking omdat de gast denkt dat hij wordt afgezet.

Prijzen die zinvol zijn

Zodra je je werkelijke kosten kent, kun je de prijzen hierop aanpassen. En prijsstelling wordt een strategische beslissing in plaats van gewoon getallen optellen.

Als één huisje honderd euro is en de incrementele kosten van een tweede huisje zestig euro, zou je honderdzeventig voor het paar kunnen rekenen. De gast ziet dat als een korting van 30% op het tweede huisje. Ze krijgen wat ze willen—een volumekorting. Je krijgt wat je nodig hebt—marge op het tweede huisje, plus significant hogere conversieratio’s bij boeking van meerdere huisjes.

Of je zou stapelprijzen kunnen gebruiken. Eén huisje is €100. Twee huisjes zijn €165 (€82,50 elk). Drie huisjes zijn €225 (€75 elk). Vier of meer huisjes kosten €70 per stuk. Het is transparant, het is systematisch, en het komt overeen met je werkelijke economie.

De slechtste aanpak is wat de meeste parken doen: handelen op basis van hun gevoel van dat moment. Een familie boekt twee huisjes en je geeft ze korting omdat ze aardig lijken. Een ander gezin boekt twee huisjes en je doet het niet omdat ze via een platform kwamen dat je niet leuk vindt. Je verzint dit in principe terwijl je gaat, wat betekent dat je personeel niet nauwkeurig kan offreren, je geen inkomsten kunt voorspellen en gasten onrechtvaardigheid waarnemen.

Documenteer je logica. Pas het consistent toe. Marge wordt voorspelbaar. Personeel kan met vertrouwen offreren. Gasten ervaren je als eerlijk.

Wat consistentie werkelijk doet

Op het moment dat je een consistente regel hebt, veranderen drie dingen.

Je personeel weet wat te rekenen. Ze gokken niet of vragen de manager. Een groep boeken? Hier is wat het kost. Klaar.

Je kunt werkelijk inkomsten voorspellen. Als je weet welk percentage van je boekingen meerdere huisjes zijn en je kent de prijzen, kun je inkomsten nauwkeurig projecteren in plaats van je af te vragen hoe de cijfers uitvallen.

Gasten ervaren eerlijkheid. Ze zien de lagen, ze begrijpen waarom, ze geven je zelfs de voorkeur omdat de prijzen transparant zijn in plaats van willekeurig te lijken.

Meer boekingen worden omgezet. Als iemand onderhandeling verwacht en je hebt een vaste prijs, weten ze wat deze is. Geen heen en weer. “Twee huisjes, deze datums—dat is deze prijs.” Ze boeken of ze doen het niet, maar het is geen vertraging.

De werkelijkheidimplementatie

Bekijk de boekingen van meerdere huisjes van de afgelopen drie maanden. Voor elk: bereken wat je rekende, wat je werkelijke kosten waren (niet gokken—werkelijke kosten), wat je marge was. De meeste parken vinden dat ze te duur zijn ten opzichte van hun economie.

Besluit dan wat je wilt veranderen. Wil je prijzen verlagen en conversie-volume winnen? Prijzen gelijk houden en realiseren dat je geld op tafel hebt gelaten? Een meer geavanceerde gelaagde structuur creëren?

Er is geen universeel goed antwoord. Maar het juiste antwoord voor je bedrijf hangt ervan af dat je eerst je werkelijke kosten kent. En bijna niemand doet dit.

Als je dertig euro per tweede huisje op tafel laat liggen in slechts tien meerdere huisjesboekingen per maand, dat is driehonderd euro. Over een seizoen zou dat duizenden kunnen zijn. Voer de wiskunde uit op je bedrijf. Het is waarschijnlijk een middag waard.

Het Onderliggende Principe

Prijsstelling voor meerdere huisjes volgt standaard boekhoudkundige principes: marginale kosten (de kosten om één extra unit te produceren) zijn lager dan de gemiddelde kosten per unit wanneer vaste kosten bestaan. In horecabedrijven waar aanzienlijke delen van je operationele kosten vast zijn, heeft dit principe een echte financiële impact op prijsstelling en concurrentiepositie.